BEYOND PRINT: 8th Article: Irregular Card

คิดนอกกระดาษ ตอน Irregular Card By Nonthaporn Ketmanee, Published: 25 February 2013 ปีเก่าผ่านไปปีใหม่แทรกแซงเข้ามาอย่างรวดเร็ว และสิ่งที่คอยย้ำเตือนอยู่ทุกปีว่า ปีใหม่มาแล้วนะ ก็คือ  การ์ดอวยพรปีใหม่ ที่จะได้รับจัดส่งมาเรียงรายพร้อมข้อความตรึงใจ ขอให้… ต่างๆ นาๆ ย่างเข้ายุคแห่งความก้าวไกลทางเทคโนโลยีที่คืบคลานเข้ามาพร้อมความเปลี่ยนแปลง เช่นเดียวกับ การ์ดที่ได้รับในแต่ละปี มันเปลี่ยนเวอร์ชั่น รูปร่าง รูปทรง การเปิดตัวทักทายกับเราไปได้หลายแบบทีเดียว จากแบบแรกๆ ที่เราจะได้ยินคำว่า “มีจดหมายมาส่งครับ” พ่วงมาด้วยจากหนุ่มน้อยบุรุษไปรษณีย์ ขณะที่เรายืนรับจดหมายและโปสการ์ดอย่างตื่นเต้น พอกวาดตาไปเห็นซองสีเขียวเข้ม สแตมป์ยูเอส น้ำหนักไม่ถึงร้อยกรัม รอยยิ้มตัวเองยิ่งเปิดกว้าง รีบเปิดซองทันทีพบการ์ดปีใหม่ ป๊อปอัพซะด้วย โฮะๆ ๆ ๆ  ลายมือเพื่อนสาวชาวต่างชาติบรรจงเขียนคำอวยพรทั้งอังกฤษและไทย ไม่รู้ไปหัดมาจากไหน แหม่! ช่างน่าประทับใจจริง เดินกลับมาที่โต๊ะทำงานสักพัก ได้ยินเสียงเอฟเฟคท์ของแมคดัง “ตึ๊ง” บอกให้รู้ว่า You got mail. เห็นอีเมลล์จากป้าวัยรุ่นแอลเอสไตล์ส่ง E-card จากเวบไซด์ดัง เป็นกระรอก 3 ตัว มาร้องเพลงให้ฟัง พร้อมคำอวยพรในตอนท้าย หลังจากชื่นชมมหรสพออนไลน์ได้ไม่นาน WhatsApp ในมือถือก็ดังขึ้น พร้อมแสดงข้อความว่า Thanya sent you a photo สไลด์หน้าจอดูปุ๊บก็ได้เห็นรูปหลานใส่แว่นดำ ยืนกอดอกทำท่าเท่ๆ และคำอวยพรจากครอบครัวนี้ ซึ่งทุกปีจะส่งมาทางไปรษณีย์ ปีนี้มาแบบนี้ เร็วกว่าเยอะ ดูหลานๆ และยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ให้ข้อความอวยพรได้ไม่นาน ก็อยากจะส่งความสุขให้คนอื่นบ้าง คลิกคอมพ์เล่นๆ เข้าไปเจอกับ Microsite ที่ชื่อ Elf Yourself ของฝรั่งเค้า ที่ยังฮิตไม่เลิกแม้จะโด่งดังมาเมื่อหลายปีก่อน ซึ่งเราสามารถอัพโหลดรูปถ่ายหน้าเพื่อนเข้าไปใส่กับตัว Elf โดยดึงภาพจากไฟล์หรือทางเฟสบุ๊ค แล้วจัดหน้า... Read The Rest →

BEYOND PRINT: 7th Article: Secret Bar in New York

คิดนอกกระดาษ ตอน Secret Bar in New York By Nonthaporn Ketmanee, Published: 25 December 2012 เนื่องจากฉบับนี้ว่ากันด้วยเรื่องเฮฮาปาร์ตี้ เราในฐานะผู้รับผิดชอบคอลัมน์คิดและเขียนนอกกระดาษฉบับนี้ จึงขออนุญาตนำเสนอประสบการณ์ตอนที่ไปทำงานอยู่เมืองนิวยอร์กมาเล่าสู่กันฟังว่า นักออกแบบและครีเอทีฟอย่างเราๆ เวลาเลิกงาน จะไปหาเหตุปาร์ตี้ไปด้วยมองหาไอเดียไปด้วยที่ไหนกัน เผื่อจะเป็นประโยชน์กับใครที่มีโอกาสได้ไปทำงานหรือเรียนต่อที่นั่น มหานครนิวยอร์กที่เรารับรู้กันนั้นเป็นศูนย์รวมแห่งความบันเทิงเริงรมย์รอบด้าน เป็นเมืองที่ผู้คน ล้วนมีตัวตนและความคิดแตกต่างกันไป แต่หลังจากที่มนุษย์ทำงานทั้งหลายแหล่แห่กันเลิกงาน เค้าจะไปหาที่นั่งดื่มชิลๆ ร้องเพลง เต้นแร้งเต้นกา ดูผู้หญิงผู้ชาย คล้ายๆ บ้านเรานี่แหละ แต่ไอเดียสถานที่ของพวกเค้านี่สิ ช่างน่าสนใจ เราในฐานะกราฟิกดีไซน์เนอร์ตอนนั้น ก็มีแหล่งแนวๆ คูลๆ ไว้เม้าท์มอยสาระและไร้สาระอยู่ไม่น้อย และฉบับนี้ขอเริ่มจากแหล่งดื่มแบบลึกลับไม่เหมือนชาวบ้านของชาว New Yorkers ก่อนเลยละกัน ฮูเร่ หลังจากเหน็ดเหนื่อยจากการงานมาทั้งวัน ก็จะเริ่มออกปฏิบัติการยามค่ำคืน  ส่วนใหญ่จะเริ่มย่าน East Village บนถนน St. Mark Place แต่ร้านที่เราจะพาไปนี้หายากระดับนึง ไม่มีป้ายชื่อร้าน คุณต้องเดินบนถนนเส้นนี้ไปเรื่อยๆ และสังเกตร้านขายฮอทด็อกที่มีชื่อว่า Crif Dogs อยู่ทางซ้ายมือ พอคุณยืนอยู่หน้าร้านขายฮอทด็อกแล้ว หันซ้ายหันขวาก็จะไม่เห็นร้านเหล้าบาร์ใดๆ อยู่แถวนั้น คุณต้องเดินเข้าไปในร้านฮอทด็อก พอเดินเข้าไปแล้ว ก็จะเจอตู้เกมรายล้อมซ้ายขวา มีเคาน์เตอร์สั่งอาหารอยู่ตรงกลาง ขณะที่มองอยู่นั้นจะเหลือบไปเห็นตู้โทรศัพท์สีดำอยู่ซ้ายมือ เข้าไปเลยค่ะ เข้าไปเลย คุณเดินเข้าไปในตู้ ยกหูโทรศัพท์รุ่นที่ต้องหมุนตัวเลขขึ้น ในตู้จะเขียนเบอร์ที่คุณต้องหมุน พอหมุนเสร็จก็รอฟังเสียงในสาย เวลาต่อมาจะพบว่าว่างเปล่า เหมือนโทรศัพท์เสีย ระหว่างที่คุณงงงวยอยู่นั้น พรืดดดดด… กำแพงที่อยู่ด้านซ้ายมือ ที่ติดกับตู้โทรศัพท์นั้น ตรงที่คุณยืนอยู่นั่นแหละ มันถูกเปิดออกค่ะ… พร้อมกับเด็กเสิร์ฟถามว่า “How many peoples?” ตอนที่ไปครั้งแรกเราตอบอย่างตะลึงงันไปว่า “Just one, please” เพราะมองผ่าน ประตูเข้าไปมันมีบาร์เหล้าซ่อนอยู่หลังตู้โทรศัพท์นั้นซึ่งอยู่ในร้านฮอทด็อกอีกที... Read The Rest →

Back to top